Het werd weer eens tijd voor een wat persoonlijker artikeltje. Sommige vrouwen in mijn omgeving lijken er helemaal geen last van te hebben en anderen juist weer wel. Ik ben iedere maand voor een paar dagen het beste te omschrijven als gek. Tenminste dat zeg ik wel eens over mezelf. De vrouwen die dit dan blijkbaar niet herkennen kijken mij dan een beetje raar aan. Logisch ook, want als je het niet herkent kun je het volgens mij ook niet snappen.
Waar ik het over heb is het premenstrueel syndroom. De symptomen beginnen vaak ongeveer een week voordat ik ongesteld moet worden.
Wat is het?
Pms is het beste te omschrijven als een regelmatig optredend probleem dat gebonden gaat met emotionele, lichamelijke en gedragsgebonden symptomen. Het begint vaak een week voor je ongesteldheid. Stopt daarna plots als je ongesteld bent en kan erna weer een week aanhouden.
Voorbeelden van symptomen
Lichamelijk:
- Zwelling in de borsten ( pijnlijk en gevoelig kan ook)
- Een opgeblazen gevoel in je buik
- Vocht vasthouden
- Lage rugpijn
- Maagpijn
Emotioneel:
- Je voelt je down
- Stemmingswisselingen
- Prikkelbaar
- Angstig
- Gespannen zijn
- Controle verliezen
Gedragsmatig:
- Concentratie problemen
- Lusteloosheid of vermoeidheid
- Verandering in je libido
- Een toegenomen trek in zoetigheid
Veel vrouwen hebben last van meer emoties of pijnlijke borsten tijdens de ongesteldheid. Dat is dit echter niet. Het is dus echt de periode ervoor en erna.
Er zouden volgens sommige studies online maar ongeveer 5% vrouwen zijn op de wereld die er helemaal geen last van hebben. Volgens andere studies zouden er weer 25% vrouwen zijn die er wel last van hebben. Hele verschillende resultaten dus. Ook zou het minder voorkomen bij vrouwen onder de 30. Echter heb ik er last van sinds ik mij kan herinneren.
Je kan het in mindere en meerdere mate hebben. Daarom kan het ook zijn dat je er gewoon niet veel hinder van merkt, waardoor je het niet door hebt.
Er zijn ook vrouwen waarbij het zo erg is dat er een dokter geraadpleegd wordt.
Is er iets tegen te doen?
Als ik het google vind ik hier ook veel verschillende antwoorden op. Zo zou je er volgens de ene website meer last van hebben bij het gebruik van de pil en de andere weer minder. Er wordt geadviseerd meer vitamine E of magnesium te nemen. Ook zou gezond eten en sporten helpen. In hele extreme gevallen zouden antidepressiva een optie zijn.
De conclusie die ik er uit trek is dat er dus niet iets heel specifieks tegen te doen is. Natuurlijk zullen extra vitaminen en gezonder leven kunnen helpen. Echter ben ik bijvoorbeeld een persoon die gezond eet en beweegt. Ik gebruik wel de pil, maar ik had de pms klachten ook voor ik de pil gebruikte. Aan antidepressiva beginnen vind ik voor mezelf te extreem. Het is heel vervelend om pms te hebben, maar ik heb niet het idee dat het niet te overzien is.
Een keer per maand gek?
Mijn vriend kan soms meteen aan mij merken dat het zover is. Hij loopt wel eens zonder iets te zeggen naar de douche en kijkt dan hoeveel pillen er nog in mijn strip zitten. De eerste keer dat hij dit deed moest ik heel erg lachen. Het is dus blijkbaar zo erg dat hij meteen weet dat het een week voor mijn ongesteldheid is.
De lichamelijke klachten die ik krijg zijn eigenlijk bijna niet noemenswaardig. Het is vooral hoe ik mij emotioneel voel en hoe ik dat uit. Ik ben vaak het ene moment snel boos of verdrietig en het andere moment weer heel blij. Ik voel me dan echt een soort emotionele tijdbom die elk moment af kan gaan. Dit kan heel vermoeiend zijn en kan me enorm onzeker maken. Ik weet namelijk soms niet wat ik dan echt voel of hoe ik me moet gedragen.
Ook is het niet zo dat ik de hele dag een emotionele tijdbom ben. Het gebeurt echt in vlagen door de dagen heen.
Wat doe ik dan waardoor ik zeg dat ik dan even ‘gek’ ben?
Ik wil jullie graag wat voorbeelden noemen en lach me alsjeblieft niet uit;)
- Ik verfde een hele lange tijd elke maand mijn haar, omdat ik vond dat ik mijn uiterlijk even helemaal moest veranderen ( het is een wonder dat ik nog haar heb)
- Ik ga shoppen en koop kleding die ik normaal nooit zou dragen, ook weer een drang naar verandering ( dit zijn vaak items die met prijskaartje blijven liggen in de kast)
- Ik huil soms om de stomste dingen, bijvoorbeeld omdat mijn vriend de afwas niet op tijd heeft gedaan en ik het zo rommelig vind (arme Ricardo)
- Ik ben niet aardig tegen collega’s ( ik ga in discussie om niks en zeur overal op door)
- Ik irriteer mij aan alles wat maar kan
- Ik ben de hele dag gestrest
- Ik heb soms het gevoel dat mensen aan me kunnen zien hoe gek ik op dat moment ben, waardoor ik het liefst niet naar buiten ga
Ik kan nog een hele waslijst opschrijven, maar ik denk dat het wel een beetje duidelijk is zo.
Waarom ik dit wilde delen is, omdat ik vind dat hier te weinig over gepraat wordt. Het is namelijk soms echt een serieus probleem voor vrouwen en ik vind dat het dan ook meer erkend moet worden.
Ik noem mezelf dan ook dan ook onterecht een paar dagen per maand ‘gek’. Soms zou ik willen dat als ik zou zeggen tegen mensen dat ik even pms heb, ze meteen zouden begrijpen wat het is. Toch merk ik om mij heen dat het zeker niet een hele bekende term is en dat het ook zeker niet altijd begrepen wordt. En wat ben ik soms jaloers op de vrouwen dit zeggen dit totaal niet te herkennen!
Ook hoop ik dat er ooit een wondermiddeltje wordt uitgevonden en geen enkele vrouw hier meer last van hoeft te hebben.
Heb jij pms?
Liefs,
Melike
Ik moest toch wel lachen om je voorbeelden, hahaha. Ik herken ze, al is dat voor mij een hele tijd geleden.
Ik merkte het ook, zat soms te snikken bij een commercial op tv. Als deze ontroerend was, een soort “fishermanns friend” reactie (die pittige snoepjes voor je keel)
Een harde, opgezette buik en borsten had ik ook.
En zoals je zegt een emotionele tijdbom.
Daarna voelde ik mij helemaal weer top, als nieuw.
En dat haar verven, ik ben ook blij dat je nog haar hebt, hahaha!
Haha ik snap dat je moest lachen hoor! Altijd fijn als er mensen zijn die het toch enigszins herkennen;)
Haha die voorbeelden. Herken me in sommige wel hoor! Al moet ik zeggen dat het bij mij reuze meevalt gelukkig
Ik denk dat ik er niet in een merkbare mate last van heb. Trek in chocola en chagrijnig zijn heb ik de hele maand door wel random af en toe 😛 Gelukkig heb je nog haar!
Haha ja ik ben ook heel blij dat ik nog haar heb!
PMS kan een behoorlijk probleem zijn wat men vaak onderschat, ik heb er op een paar bepaalde dingen na gelukkig geen last van.
ik had hier eigenlijk nog nooit van gehoord, heb er zelf dus ook geen last van maar het klinkt best vervelend het huilen ect.
Oh lieve Melike toch, ik moet even lachen met je lijstje! Maar niet uitlachen hoor, gewoon de manier waarop je dit vertelt tovert een glimlach op mijn gezicht 🙂 Sinds ik mama geworden ben heb ik hier ook meer last van gekregen. Dus ik kan goed begrijpen wat je doormaakt! Weet dus dat je helemaal niet alleen bent 🙂 Dikke kus!
Ik snap dat je moest lachen hoor Jill. Achteraf vond ik het bestwel spannend dat ik deze blog online had gezet, bang dat iemand alsnog denkt dat ik niet helemaal normaal ben haha. Maar normaal bestaat gelukkig eigenlijk niet. Het is altijd heel erg fijn om te weten dat ik niet alleen ben, heel lief van je!x
Jouw lijstje zo herkenbaar trouwens heel leuk verwoord! 😉 Maar gelukkig heb je inderdaad nog haar!
En je bent zeker niet alleen hoor meid 😉
Wat een (h) eerlijk artikel! Ik herken zeker de symptomen (en mijn omgeving zeker; ik zal het maar niet laten lezen hihi) . Ik heb het idee dat het geleidelijk gaat bij mij; niet een uitbarsting die goed te pinpointen is. En om je lijstje moest ik wel even in mezelf grinniken (neem me niet kwalijk, ik kom er eerlijk voor uit 😉 maar ik lach je zeker niet uit. Zou niet durven. Sommige punten zijn heel herkenbaar en ik vind je dapper om je eerlijkheid, heb ik bewondering voor!).
Haha ik snap dat je er een beetje om moest lachen hoor. Meestal moet ik dat ook als ik weer eens iets gedaan heb dat achteraf helemaal niet zo hoefde haha. Super lief dankjewel!
Volgens mij valt het bij mij wel mee. Ik kan soms sneller geirriteerd zijn, maar niet extreem. Aan mijn dochter ( die sinds deze zomer ongesteld is ) merkte ik het meteen! Voordat ze het de eerste keer werd was ze een paar dagen echt onuitstaanbaar, en dat viel zo op omdat zij van de 3 kids de meest nuchtere en stabiele factor is. Achteraf bleek het dus door de ongesteldheid te komen…haha.
Haha wat leuk om te lezen. Natuurlijk niet leuk voor je dochter, maar wel heel herkenbaar inderdaad om ineens heel anders te zijn dan normaal. Ik ben van nature ook vrij rustig en nuchter;)
Oh dan ben je niet de enige. Ik heb ook dat syndroom. Al merk ik nu mijn eetpatroon is verandert lijkt dat ik er minder last van heb op bepaalde puntjes. Ik wil het nog even aankijken op de langere termijn. Een bolle buik dat vind ik meestal irritant. Een chagrijnige bui is ook niet echt charmant. Haha.
[…] haren iedere maand een andere kleur geven of kleren kopen die ze helemaal niet zou dragen. Zeker haar artikel eens […]