Een jaar ouder, een jaar wijzer?

Terwijl ik deze blog schrijf ben ik nog een dag 32. Op de een of andere manier ben ik altijd een beetje in de war op de dag voor mijn verjaardag. Ik weet ook niet of ‘in de war zijn’ de juiste omschrijving is van mijn gevoel, maar ik voel dan vaak in ieder geval van alles. Het is alsof ik een soort film aan het afdraaien ben in mijn hoofd en op deze manier mijn afgelopen jaar evalueer. Ik denk na over wat er allemaal is gebeurt, wat ik heb geleerd. En vooral of ik blij ben met wat ik allemaal heb gedaan en bereikt? Je kent ze vast, deze standaard gedachten. Met deze blog gebruik ik jullie even als mijn diary. En voordat je verder leest, dit zal daardoor dus niet een heel samenhangend verhaal zijn;)

Altijd een beetje een vreemde eend

Laat ik maar beginnen met hetgeen wat eigenlijk altijd een rode draad vormt in mijn leven. Ik ben en blijf me altijd een beetje een vreemde eend voelen en dit is iets waar ik soms juist heel blij om ben en soms niet. Hier heb ik de balans nog steeds niet in gevonden. Doordat ik totaal geen standaard opvoeding heb gehad heb ik eigenlijk niet veel handvaten van huis uit mee gekregen. Tenminste niet de standaard handvaten. Zo kan ik dit het beste omschrijven. Het resultaat dat daar uit is gekomen, is dat ik mezelf veel dingen heb moeten aanleren. En ook altijd een beetje rebels en impulsief ben geweest. Dit probeer ik soms met alle macht te verbergen en soms vertel ik er juist over. Meestal als ik er dan over vertel realiseer ik me wel meteen dat ik per ongeluk iets behoorlijk vreemds heb verteld, met als resultaat dat ik bang ben dat ik door de mand ben gevallen. Ik ben dan bang dat mensen me niet normaal vinden. En hoe stom het ook klinkt, dat is een van mijn grootste angsten.

Om je een beetje een beeld te geven zal ik een voorbeeld noemen. Ik mocht bijvoorbeeld thuis altijd alleen met een lepel eten. Dat is waarom ik eigenlijk nog steeds totaal niet goed met mes en vork kan eten en je dat dus ook kunt zien. Maar als ik dan deel dat ik het om die reden niet zo goed kan en eigenlijk ook nog steeds alles met een lepel eet krijg ik soms toch gekke blikken. Aan de ene kant schaam ik me dan altijd een beetje, maar aan de andere kant vind ik die mensen dan ook heel kortzichtig. Het is voor mij soms heel grappig dat mensen zo iets kleins zo gek kunnen vinden. Natuurlijk is dit een heel klein voorbeeld. Er zijn veel grotere dingen die ik misschien niet standaard heb meegekregen of doe. Maar met dit voorbeeld krijg je denk ik wel een beeld van mijn soms ongelofelijk akward ‘vreemde eend’ momenten;).

Het is helaas nog steeds niet gelukt om me hier helemaal niks van aan te trekken. Ik heb nog steeds de drang om zo ‘normaal’ mogelijk te lijken en vooral niet te laten zien hoe het echt zit. Ookal weet ik natuurlijk dat ‘normaal’ niet bestaat. Toch ben ik wel trots dat ik in dit afgelopen jaar daar ook wel in gegroeid ben. Ik merk dat ik het minder belangrijk begin te vinden en daardoor weer dichter bij mezelf begin te komen. Dat ik het ‘niet normale’ wezen dat ik ben wat meer ben gaan omarmen. Maar er is nog veel werk aan de winkel en ik hoop dat ik hier steeds meer in kan groeien. Met andere woorden wat meer ‘zero fucks’ te geven;).

I got it all figured out

Nou niet dus;). Ik ben altijd op zoek naar de de grotere betekenis van dingen die ik meemaak. Vaak lukt dat ook en dan heb ik er vrede mee. Of het nu iets ergs is of iets leuks. Echter ben ik dit jaar ineens op meerdere momenten op dit punt wakker geschud. Ineens snapte ik in sommige gevallen totaal niet waarom ze gebeurd waren en waar ze eigenlijk goed voor waren. En realiseerde ik me ineens hoe belangrijk ik het eigenlijk vond dat dingen wel een betekenis moeten hebben. Ik snap dat dit een beetje zweverig klinkt.

Maar ik geloof er altijd heel erg in dat dingen om een reden gebeuren en dat er een groter geheel is. Ok..nog zweveriger;). Maar goed, wat ik me dus ineens realiseer is dat ik hier op terug moet komen. Dat ik soms niet constant moet zoeken naar de reden dat dingen gebeuren en soms ook gewoon moet accepteren dat die er niet is. Dat dingen soms gewoon gebeuren en dat daarmee alles is gezegd. Still working on that..

Ok..what else?

Wat ik eigenlijk met deze blog wil zeggen is dat ik het dus eigenlijk allemaal totaal niet heb uitgevogeld. Het principe van ‘hoe ouder je wordt, hoe wijzer je wordt’ vind ik makkelijker gezegd dan gedaan. Ik begin me juist steeds meer te realiseren dat het leven altijd nog een verassing is en dat je het vooral meer op je af moet laten komen. Dat je zelf de regie moet blijven proberen te houden op alles waar je zelf iets aan kan doen, maar dat je ook los moet laten. En dat dit twee dingen zijn die totaal in strijd met elkaar kunnen staan.

Daar moet ik in ieder geval een weg in vinden. Ik maak me soms veel te druk om dingen waar ik totaal niks aan kan doen en laat soms veel te weinig op me af komen. Ik probeer de controle veel te veel te houden terwijl ik die eigenlijk helemaal niet altijd zelf heb.

Ik vind het vreselijk om te zeggen, want het klinkt zo standaard. Maar ik moet mezelf meer laten zien zoals ik ben en minder nadenken hierover. En accepteren hoe sommige dingen zijn, zonder er meteen een zweverige conclusie uit te willen trekken. Dat is hoe ik er nu over denk en ik ben benieuwd of dat over een jaar nog zo is;).

Let’s go 33!

Ik ben benieuwd wat er allemaal gaat gebeuren en wat voor nieuwe dingen er weer gaan komen. Ondanks dat ik het leven soms best ingewikkeld vind en het liefst alles al had uitgevogeld, heb ik ook heel veel zin in de nieuwe dingen die ik ga meemaken. I really don’t have it all figured out and that’s ok;) Oja, en nog twee dingen. Ik maak me wel een beetje druk over de nieuwe rimpels die ik ga krijgen en de grijze haren die al in ontwikkeling zijn. Daar heb ik dan weer wat minder zin in! En ik hoop dat jullie mijn akward foto’s leuk vonden;)

Liefs,

Melike