Eigenlijk ben ik al maanden op zoek naar een designer tas. Toch durfde ik telkens niet de stap te zetten om ook echt eentje te kopen. Dat ik wel een beetje van luxe hou is geen geheim, maar mijn bankrekening is nog lang niet zover dat ik me dit ook altijd kan permitteren. Ondanks dat moet ik wel eerlijk bekennen dat ik het er soms voor over heb om de rest van de maand op crackers te leven, na een aankoop. Bij wijze van spreken;).
Vorige maand ben ik met een aantal vriendinnen naar de designer outlet in Roermond geweest. Zeker een aanrader om eens naar toe te gaan, of niet als je jezelf wil beschermen! Ik was er zelf nog nooit geweest en liep helemaal zenuwachtig en verbaasd rond. Er is dus gewoon een een Gucci winkel, Prada winkel en nog veel meer. En dat dan ook nog met korting is ongeveer het perfecte recept voor het plunderen van mijn bankrekening. Ik werd er echt een beetje dizzy van en ik wist niet zo goed wat ik met mezelf aan moest.
En toen ging het mis..
Uiteindelijk was er ‘gelukkig’ toch niet echt iets dat ik bij de Gucci of andere winkels wilde kopen. Ik vind wel dat als je dan eens veel geld uit gaat geven, je wel echt in love moet zijn. Opgelucht liep ik de winkels uit, totdat ik bij de Dolce & Gabbana aankwam.
Ik ben nog steeds geobsedeerd door hun citroenen lijn die geïnspireerd is om Sicilië en de hele winkel lag er vol mee!! Toen ik op de prijskaartjes keek moest ik wel even slikken en wellicht zelfs een klein traantje laten;). Totdat ik er achter kwam dat over de 35% korting nog een keer 40% ging die dag. Ik was echt in trouble;)
Stoute tas die ik bijna niet durf te dragen!
Zoals je natuurlijk op de foto’s en wellicht op mijn Instagram al even hebt kunnen zien heb ik uiteindelijk deze tas gekocht van Dolce & Gabbana. Ik heb zoals ik al eerder aangaf nog nooit ‘echt’ een designer tas gehad en ik ben nog steeds compleet verliefd.
Toch is er ook een keerzijde, waar ik hopelijk overheen kom. Ik durf de tas namelijk bijna niet te dragen;) Ik draag hem tot nu toe eigenlijk alleen even voor een foto en stop hem vervolgens weer goed weg. Hij voelt als een soort trofee voor mij die ten allen tijden niet mag beschadigen. Ik ben meestal niet al te handig en bijna al mijn tassen of schoenen gaan daardoor nooit heel lang mee. En voor deze tas ben ik daarom gewoon een beetje bang.
Ook voelt het zo onwerkelijk als ik hem draag dat hij dus echt heel prijzig was, ondanks de fikse kortingen. Misschien was ik er toch nog niet klaar voor? Vooral als ik events bezoek waar ook andere bloggers zijn, kijk ik altijd mijn ogen uit. Het lijkt net of iedereen ‘gewoon’ een Chanel tasje heeft en dat dit dus iets heel normaals is. Maar misschien hebben deze bloggers ook ooit met dezelfde struggles gezeten als ik en wen je er aan. Ik hoop het in ieder geval wel, want ik weet dat dit zeker niet mijn laatste designer item zal zijn. En het zou zonde zijn als ik deze items alleen maar als een soort trofee’s ga bewaren;)
Liefs,
Melike
